زمانی با رفقا بر سر موضوع جنگ صحبت میکردیم…
اینکه آیا جنگ همیشه بد است یا نه؟
آیا همیشه جنگ بد است؟
یا خون!
خون همیشه چندش است؟
نظر من این بود که خیر!
جنگ یک وسیله است
و یک وسیله به خودی خود خوب یا بد…
دارد؟ ندارد؟
جنگ را
وقتی در فیلم های مختلف بررسی میکنیم
در فیلم هایی
حتی به قدرت ’نجات سرباز رایان’ ویا 'ستیغ هکسا’
هرچقدر هم که قهرمانی باشد
هرچقدر هم که تراژدی باشد
هرچقدر هم که با جلوه های ویژه ی قوی ساخته شده باشد…
آن زمانی که از مرگ فرار میشود!
آن فیلم جنس نچسب و بوی متهوعِ خون کثیف را دارد…
ولی در فیلم هایی
با طعم معنویت…
با طعم عشق!
آن زمان که مرگ به بازی گرفته میشود…
حتی بدون جلوه های ویژه ی در حد مرگ!
خون…
جنگ…
در این فیلم ها زیباست…
اگر کسی بمیرد…
یا ناقص العضو شود…
باز هم فیلم ، زیباست!
چون جنگ وسیله ایست…
که در راستای هدفی به کار گرفته میشود که…
و آن موقع
چه ابتدایی باشد… چه دفاعی…
زیباست…
در یک کلام!
اگر هدف والایی پشت جنگ باشد…
آن زمان ، مرگ بازیچه ی دست چند جوان میشود…
و این دلیل زیبایی فیلم هاست!
نه جلوه های ویژه!
کجایی سید؟
پ.ن:
بگذار اهل ظاهر در جنگ جز ترس و مرگ نبینند؛ما این جنگ را دری از درهای بهشت می‌دانیم که خداوند جز بر خاصه‌ی اولیای خویش نمی‌گشاید و اینچنین، حال ما حال عاشقی است که به سوی معشوق می‌رود. کجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها؟
برگرفته از مقاله به سوی معشوق
کانال تلگرامی شهید آوینی
