پریدید
لایق نبودیم استاد خطابتان کنیم...
پریدید
سوال آخرم در سایتتان بی پاسخ ماند
پریدید
و خاک بر سر من که دیدم و هیچ غلطی نکردم
من! اهل کوفه; نه! اهل شام...
تاریخی که فقط اعدادش تغییر میکند و پیش نمی رود
نیاز است که برخیزیم(جمله ای که دارد کلیشه میشود!)
فکر میکنم که صراحت در بیان
ممیز منافق است از خودی
چنان که علی...
چنان که حسین...
و برخی مواقع نیاز!
آنها مخالف انتقادند...
چون روشنگریست...
چراغی در شب است
که میشناساند آنچه را که به خوردمان می‌دهند!
خرمای کرم خورده...
فرجام برجام...
بیست سی مار در آستین...
و...
میثم...
تمار گونه برملاشان کرد!
بر صورتش زدند و اگر میتوانستند بر صلیبش میکشاندند...
ابراهیم...
خلیل وار خردشان کرد!
بر آتش کینه انداختندش و اگر میتوانستند میسوزاندندش...
و اینچنین با عمار ها ، مقداد ها ، ابوذر ها ، سلمان ها...
فریاد میزنم...
و فریادم نسیمیست بر شعله ای اندک
که حسین(علیه السلام) در دلمان روشن کرد...
که کسی که از قیام درس قعود میگیرد
از نرمش درس سازش میگیرد...!
و داد را وارد و بی‌داد را صادر میکند!
مسلما از داد معنای عدل نمیگیرد! که فریاد میگیرد...
اگر با انقلاب باشد که پشتش هستیم
وگر با ضدش که ضدش میشویم...
و هرکه با حق در افتاد... "ور" افتاد!
والسلام...
عکس نوشت: سیاست ما عین دیانت ماست عین نماز ما... عین جمهوری اسلامی!
پرید…
امام هم پرید
پرواز کرد…
در اوج…
روی قله
دو بال عبای خود را باز کرد
و ناگهان!
عبا روی زمین افتاد…
برخی میگویند که رفتن امام مصیبت بود…
اما مگر امام رفت؟
مگر امام ، اینجا…
لابلا ی کتاب ها…
در قفسه ی کتاب نیست؟!
پس چرا از پریدن امام ناراحتیم؟ که با دلی آرام رفت؟
دلش آرام بود و قلبش مطمئن
چون هم یادگار برایمان گذاشته بود و هم فکر..
او مرا در گهواره باور داشت
او به من جرئت پریدن داد…
و یادگارش… وارث به حق اندیشه اش…
سید علی آقا…
خورشید یاران…
و ذوالشهادتینش…
مطهری زمان
عقبه ی فکری انقلابش…
مصباح دوستانش
آقا محمد تقی…
و انقلابی که برایمان گذاشت…
انقلابی که پروسه ایست…
ادامه دارد…
متن نه!
انقلاب را میگویم…
انقلاب ادامه دارد
و تغییر لازمه ی بقاست…
یا امام!
پ.ن: صلواتی برای تعالی روح امام بفرستیم و دو خطی از اندیشه اش برای تعالی روح خود بخوانیم…
