درک معنای صحیح علاقه…
بدون درک معنای خدا
عملا امکان پذیر نیست…
زیرا علاقه به موجودات میچسبد
به صاحبان وجود!
به عدم علاقه‌مند نمیشویم…
و اگر به چیزی وابسته گردیم
در اصل به عدم غیرش وابسته شدیم
جهل مرکب…
آن زمان واقعا وابسته ایم که به چیزی علاقه پیداکنیم که غیرش عدم باشد نه عدمش غیر!
و آن چیست؟
کل وجود…
هو…
پ.ن: نمیتوان علاقه نداشت ولی میتوان به عدم علاقه نداشت! عدم هرچیز...
و دنیایی که در آن امام بإمامد آنجاییست
که در آن انسان ها دنبال کار بگردند
که وظیفه خود را انجام داده باشند...
رزق را در دستان خدا ببینند...
کار در اسلام برای امرار معاش است نه پول در آوردن!
میان این دو فرق بگذاریم...
امرار معاش یعنی روزی به دست بیاوریم
و پول یعنی قدرت!
امرار معاش بی‌توقع میکند انسان را
و پول ، حریص...
امرار معاش را به چشم اخروی میبینیم
پول را دنیوی!
این اصطلاحاتند که آرام آرام ما را دور زده اند و با اسم بازی با کلمات ما را خواب نگه داشته اند که بیدار نشویم...
نمونه دیگرش امام و رهبر...
جامعه و امت...
دموکراسی و جمهوری...
و...
بگذاریم امام بامامد!
فکر میکنم...
بزرگترین مشکل مردم ایران
یا بهتر بگویم
جهان...
این است که هدف ندارند...
و همینطور انگیزه!
ببینید...
انسان بی هدف
بی تشابه به مرده نیست!
فقط مرده ، نمیخورد و همیشه خواب است!
هدف است که میگوید چه باید کرد!
اختیارِ انسان را اجبارا مختار میکند!
برای انقلاب
برای انتخابات
دیدیم که هدف چه میکند!؟
فیلم هایش را دیده‌ایم...
اول خودمان هدف داشته باشیم...
هدف...
آرمان...
همان که یک عمر از آن میترسانندمان...
شعار!
البته با پشتوانه عقل...
از نوع معادش!
نه معاش...
عقل معاش میگوید
که شب موقع خفتن است و...
اما عقل معاد...!
بگذریم...
برویم بازی‌مان را کنیم!
لهوی...
لعبی...
یاهدف!
پ.ن: اربعین هم دوباره همین را نشان داد...
ع.ن: عکس از من نی!
کوه ها گاهی گم میشوند...
یا در خودشان
یا در دیگران...
یا...
اگر در خودشان
که متلاشی میشوند
و میشوند ریگ هایی که تحت تسلط هر کس و بیشتر ناکسی قرار میگیرند...
اگر در دیگران...
آن زمان است که شخصی...
که در قرن ، در سنه در عصر...
فرقی نمیکند
گاهی در شب...
شخصی به دنبالشان میگردد
کوه ها گاهی گم میشوند...
گم ، شدنیست
یعنی وظیفه ی کنونی اش تمام شده
و باید صبر کند...
تا به موقع
وظیفه ی بعدیش را که بهش حواله کردند انجام دهد...
کوه ها گاهی گم میشوند...
دماوند...
اورست...
دنا...
سبلان!
فرقی نمیکند...
گاهی هم متوسلیان...
بالاخره
گم ، شدنیست...
ون ده مونت واز لاست
وقتی کوه گم شد
عندما فقد الجل
به هر زبانی که بگوییم
کوهی بود
که هنوز هم هست
فقط نمیبینیمش!
که البته وقتی چیزی گم میشود
گم نمیشود!
بلکه ما گمش میکنیم...
شاید اگر کسی با دقت بگردد
اورا میابد!
چه در ۴۷۸ صفحه
چه در یک کلمه...
کوه پیدا کردنیست...
کوه های زیادی گم شدند!
یعنی گمشان کردیم!
بیابیمشان
تا پازل همان که میخواهیم...
شکل گیرد!
الهم العجل لالپازل فرج!
#وقتی_کوه_گم_شد
#بهزاد_بهزادپور
پ.ن: کتاب... بهترین راه پیدا کردن کوه ها!
من
از تو فرار میکردم!
چون فهمیده بودم که...
تو به سمتم میدویدی
چون فهمیده بودی که...
من به سمتت بازگشتم
چون یادم رفت که...
تو به من رسیدی
چون خواستی بچشی که...
آمدن
همیشه از ماندن شیرین تر است...
چون آمدن ، بوی ماندن میدهد
و ماندن ، بوی رفتن!
همیشه برایمان
چهارشنبه صبح ها
از جمعه عصر ها
دلچسب تر بود!
آمدن ، ماندن ، رفتن...
ع.ن: می آید... آنقدر گردن نکشید!
پ.ن: ظهور که گشت... چه میخواهید بکنید؟
پ.ن: دست روی دست بگذارید؟
مستاجر پول میخواهد...
چرا؟ صاحب خانه خرید میکند
خب؟ فروشنده پول میخواهد!
چرا؟ بچه اش بیمار است
خب؟ دکتر پول میخواهد!
چرا؟ میخواهد خانه بخرد
خب؟ خرید خانه پول میخواهد!
چرا؟ ساخت خانه کار معمار است
خب؟ معمار پول میخواهد!
چرا؟ کارگر ، دستانِ معمار است
خب؟ کارگر پول میخواهد!
چرا؟ خانه اش اجاره ای است
خب؟ مستاجر پول میخواهد!
چرا؟ صاحب خانه…
جالب است!
هیچ کداممان این مکالمات را هیچ زمان ادامه نمیدهیم!
چند پله ای میگذرانیم و بعد جمله ای تکراری…
”فلان کار خرج دارد!”
و خوشنود از اینکه جواب را یافتیم…
بیخیال این دور بزرگی میشویم که تمام زندگی ما را دور زده!
دوری به بزرگی هفت میلیارد نفر زنده
و هفتاد تیریلیارد نفر مرده…
آنقدر محکم دور خورده ایم که حتی متوجه ”باگ” های این بازی نمیشویم!
آنجایی که در این دنیای منظم…
کسی از گرسنگی میمیرد!
اشکال از رایانه یا تبلت یا چه‌میدانم آیفون و اینها نیست!
مشکل از بازی است که خواستیم در آن ما را بازی بدهند!
دنیا منظم است
و این از نظم آنجایی مشخص‌ست که اگر جایی را اشتباه بپیچیم…
مردی را فلج میکنیم!
و آن مرد ، یک عمر فلج می‌ماند!
و مرد به راننده گفت:
+میدانی این بازی چطور تمام میشود؟
-مگر میتوان یک مهره ، بازی را تمام کند؟
مسافر به جای کرایه ی یک کورس ، یک تراول صد هزار تومانی به راننده داد و گفت:
+کیش و مات!
پ.ن: در مملکت آرمانی شیعه ، آنجا که امام می‌امامد!
دوست ، دست در جیب دوست میکند… و هیچ کس نمی‌رنجد!
فکر میکنم که صراحت در بیان
ممیز منافق است از خودی
چنان که علی...
چنان که حسین...
و برخی مواقع نیاز!
آنها مخالف انتقادند...
چون روشنگریست...
چراغی در شب است
که میشناساند آنچه را که به خوردمان می‌دهند!
خرمای کرم خورده...
فرجام برجام...
بیست سی مار در آستین...
و...
میثم...
تمار گونه برملاشان کرد!
بر صورتش زدند و اگر میتوانستند بر صلیبش میکشاندند...
ابراهیم...
خلیل وار خردشان کرد!
بر آتش کینه انداختندش و اگر میتوانستند میسوزاندندش...
و اینچنین با عمار ها ، مقداد ها ، ابوذر ها ، سلمان ها...
فریاد میزنم...
و فریادم نسیمیست بر شعله ای اندک
که حسین(علیه السلام) در دلمان روشن کرد...
که کسی که از قیام درس قعود میگیرد
از نرمش درس سازش میگیرد...!
و داد را وارد و بی‌داد را صادر میکند!
مسلما از داد معنای عدل نمیگیرد! که فریاد میگیرد...
اگر با انقلاب باشد که پشتش هستیم
وگر با ضدش که ضدش میشویم...
و هرکه با حق در افتاد... "ور" افتاد!
والسلام...
عکس نوشت: سیاست ما عین دیانت ماست عین نماز ما... عین جمهوری اسلامی!
ظهور با دعا رخ نمیدهد!
هر زمان توانستیم به جای منفعت شخصی
منفعت عموم را ، پیگیر باشیم...
آن زمان اتفاقی می‌افتد...
الهم عجل لولیک...؟
پ.ن: دعا هم مفید است... اما جای عمل را نگیرد!
-ولشون کن بابا نمیخواد بری روز قدس
+چرا؟
- چون اینا با ما خوب نیستن!
+کی گفته؟
-دشمنمون!
پ.ن: دوست را حرف دشمن نفروشیم!
ذهنم بیمار گشته!
هر چیز را #جوری مینگرد!
نه آن جوری! که یک جوری!
مثلا وسط #والیبال در مورد #جامعه_شناسی_شرق!
یا وسط فوتبال درمورد #تکلیف و #نتیجه!
و از این قبیل #پرش ها…
دوست دارم بنویسمشان!
کمی شبیه به آدمیزاد شاید نباشد!
ولی هست دیگر…
بچه هایم هستند!
داشتم والیبال بازی میکردم
در تیممان یکی از رفقا بسیار #بازی_بلد تشریف داشتند…
من تو را مه‌تاب میبینم نه خورشید!
که خورشید آن است که نتوان دیدش!
و تو
همه از اویی و او همه تویی!
نور فی المثال کالوجود است…
و اگر خیره به خورشید شوی
اگر بتوانی بشوی…
خورشید را نمیبینی!
بل حجمی از نور را نگاه میکنی…
و دنیا پر است از این حجمْ دیدن ها…
به خدا مینگری…
محمد(صلواة الله علیه) را میبینی!
به محمد(صلواة الله علیه) مینگری…
علی را میبینی!
به علی مینگری…
مالک را میبینی!
عمار را میبینی!
مقداد را میبینی!
و دنیا پر است از این حجمْ دیدن ها…
حجمْ دیدن ها…
دیدن ها…
راستی!
تو چیزی را میبینی؟
اگر به خورشید خیره شوی
اگر بتوانی…
دیگر میتوانی چیزی را ببینی؟
من که نمیتوانم!
تو هم!
توهّم…
و دنیا پر است از این ندیدن ها…
ندیدن ها؟
نه‌دیدن ها…
پ.ن:
این ها را به‌اش میگویند فلسفه!
این عشق‌بازی ها را…
پرنده...
خیز میگیرد..
میدود...
وقتی به سرعت مناسب رسید...
میپرد!
البته
سرعت را نمیفهمد...
یعنی بهتر بگویم!
هر وقت جنون پریدن تمام عقلش را گرفت
آن زمان میپرد
و بعد از پرش...
انسان!
باید خیز بگیرد...
بدود...
وقتی مجنون گشت...
چه فکه... چه مکه... چه دکه...
میپرد..
و زنگ معراجی شدنش را
چه کلون در
چه بلندگوی آهنگران...
چه صدای شلیک...
وناگهان کارگردان میگوید کات!
و بعد...
راستش پشت صحنه نبوده ام!
تا به حال حس لذیذ باد را
در پیچ و تاب بال هایم نچشیده ام!
فعلا جلوی دوربینم
بگویند کات...
بعدش...
کبوتر نظر میکند به وجه الشمس!
آنگاه...
کات!
پ.ن: زمین بماند برای گربه!
(هرچند گندمش را هم نمی‌تواند بخورد!)
بالاخره
پس از چندی…
دیدمش!
امشب وقت گیر آوردم
و با خیال راهت نظارگرِ غوغایش بودم!
اغراق نمیکنم…
بیان اندیشه میکرد
اما از راه تذکر تاریخی…
زمان ها را به هم میچسباند
و عملکرد را استخراج میکرد
واقع بینانه ، آرمان ها را اثبات می نمود…
ساز و کارش بیشتر سلبی بود تا ایجابی…
اما برخی اوقات سلب باعث ایجاب میشود…
وقتی مانعة الجمع و الخلو…
بیخیال!
تفکری که انقلابی نباشد ، حتما غیر انقلابیست!
در عرف ما طلبه ها میگویند متواطی…
مثال جالبی میزد…
میگفت
بهتر شدن دنیا برای آن دسته از مردمی که در پی آنند
در راه ما هست
اما هدف ما نیست!
مثل آنکه از اصفهان به قصد زیارت مشهد میرود…
و به هر حال از نیشابور میگذرد!
آمدیم که به هر قیمتی زندگی نکنیم!
زانو نزنیم!
زالو نشویم!
هالو هم…
انقلاب ما ، انقلاب آرمان هاست…
آمدیم که بسازیم…
شخص نداریم…
شخصیت داریم!
میتوان ساخت…
میتوانیم!
ترس سبب عدم تغییر است…
و ما از احدالناسی نمیترسیم!
یا حق!
یاعلی!
پ.ن: مستند فروسنده را میگویم
می ارزد... ببینید!
