بسم النور...
بالاخره هر آمدنی رفتنی را در پیش دارد...
و باید رفت!
حرکت لازمه ی بقاست...
و دنیا... ته دار...
پس باید حجاب این « ته دار ها» را درید!
پس روزی تمام میشود این «لَهوٌ وَ لَعِبٌ» ها...
حلال بفرمایید این نویسنده ی ناشی ماشی را...
راهی را در پیش داریم...
چند صباحی نیستیم...
یا ده روز دیگر بازمیگردیم...
یا این چند صباح کمی بیشتر طول میکشد...
مثلا تا «یوم الفصل»...
خدا میداند!
چند صباحی راهی اردویی هستیم...
اردویی جهادی...
تا کمی
فقط کمی طعم سختی را بچشانیم به این مرکب چموشمان!
باشد که رام نگردد مگر برای خدا!
و خدا(برخی اوقات هم با وند...)
همان ذات اقدس اله...
همان واجب الوجود بالذات
همان «الذی لیس کمثله شیء»
همان حی الذی لایموت...
منتظر این انسان
همان حیوان ناطق
همان حی متأله
همان بشر دو گوش
همان حی الذی لایموت...
می ماند...
تا برگردد...
تا توبه کند
یا از گناه
یا از زندگی!
و چه بهتر که قبل از اینکه میریم... میریم!
لیلی منتظر است ای مجانین!
مجنون نمانید!
مجنون بروید!
یالیلی…
یاعلی!
پ.ن: حلال بفرمایید این بنده ی خاطی را!
پ.ن: اردو جهادی خوبه! در راستای هدفه!
